René le Blanc laat zich flink kennen in roddelblad: ‘Dikke vinger!’

René le Blanc draait inmiddels al best wat jaren mee als campartiest, dus je zou denken dat hij inmiddels wel een dikke huid gecreëerd heeft, maar niets is minder waar. “Dikke vinger!”

Er is niemand die zal ontkennen dat BN’ers het af en toe flink moeten ontgelden in de publieke opinie, maar je weet als beginnend artiest natuurlijk waar je aan begint. Kritiek hoort erbij, maar er is één probleem: al die presenterende, zingende en acterende dames en heren worden geplaagd door bovengemiddeld lange tenen.

Grote loser

René le Blanc horen we in interviews nu al jaren klagen over reacties op internet. Dat mensen hem altijd zo neerhalen en niet zien als volwaardig artiest. Zelfs na jaren en jaren kan hij dat dus nog steeds geen plekje geven.

Het is verschrikkelijk, zegt de artiest in gesprek met Weekend. “Je vindt mij leuk of niet, maar ik vind het wel heel makkelijk als mensen vanuit hun huiskamer, vanachter hun toetsenbord, een mening over mij schrijven op internet terwijl ze mij niet kennen. Sorry dat ik het zeg, maar als je dat doet, ben je gewoon een grote loser.”

Dikke vinger

Nou, dat is eruit zou je denken; René heeft die mensen even mooi als grote losers neergezet. Maar dat is nog niet alles; zijn anonieme critici krijgen ook nog een dikke vinger!

René: “Een hoop mensen noemden mij een komediant en ik heb me dat erg aangetrokken. Maar nu denk ik: als je een mening over mij hebt en je kent mij niet, dikke vinger voor jou. Ik lig er niet wakker van. Ik denk dat ik het momenteel niet zo gek doe.”

Veel te serieus

Het is geen geheim dat René zichzelf echt veel te serieus neemt. Hij heeft werkelijk het idee dat hij een soort hoogstaande kwaliteit levert. Op de vraag hoe hij zichzelf in artiestenland ziet, zegt hij: “Ik denk dat het best wel goed is wat ik doe. Ik zou op een zaterdagavond ook vier optredens kunnen krijgen.”

Dan zou hij echter onder zijn niveau gaan, aldus René. “Dan kom ik in bepaalde kroegen te staan en dan verwachten ze dat ik ook liedjes zing die niet in mijn comfortzone liggen, zoals Engelbewaarder.”

Grote feettent

Engelbewaarder? Dat is toch een beetje hetzelfde repertoire als dat van René? Nee, zegt hij resoluut. “Ik word geboekt als René le Blanc, ik heb eigen repertoire en dat zing ik. Dan hoor ik misschien niet thuis in een grote feesttent en dat geeft ook niet. Ik maak muziek omdat ik het zelf leuk vind.”

Hij besluit: “Ik ben er niet om platen op te nemen om een nummer één-hit mee te scoren. Als dat gebeurt, spring ik een gat in de lucht, dat zal ik niet ontkennen, maar ik ben 55, hoe lang heb ik nog? Dat weet ik niet. Ik zie mensen om mij heen wegvallen aan een rotziekte, dat weet ik wel.”

Nou, die begint ook weer lekker pessimistisch aan z’n weekend…