Chantal Janzen: ‘Ik ben niet in staat om Gaza-oorlog op te lossen’

Chantal Janzen is momenteel niet in staat om in haar eentje de Gaza-oorlog op te lossen, vertelt ze. Maar toch wil ze haar ogen er niet voor sluiten. “Dan sluit je jezelf af voor de realiteit.”

Veel mensen sluiten zich volledig af voor narigheid als de oorlogen in Oekraïne en Gaza, maar anderen zijn er juist weer heel fanatiek mee bezig, ook al spelen ze geen enkele rol van betekenis. Neem bijvoorbeeld de vrouw van René van der Gijp, die een soort oorlogsverslaggever is geworden: tussen haar vakantiekiekjes door plaatst ze de vreselijkste filmpjes.

‘Het is bizar’

Hoe staat Chantal Janzen erin? Is zij hier heel erg mee bezig? Ja, ze ziet af en toe best wat voorbijkomen, vertelt ze in de &C. “Toen ik thuis met een kop thee voor mijn neus online keek, stuitte ik op een video over Gaza. De tranen schoten in mijn ogen. Om dat leed, en omdat ik zo ontzettend dankbaar ben dat mijn kind hier veilig is. Het verschil is bizar.”

Alles voelt tegenwoordig zo dichtbij, door het internet, vertelt ze. “In wat voor wereld leven we tegenwoordig in vredesnaam? Of leven we altijd al in die wereld, maar was dat nooit zo zichtbaar als nu? Ik weet het niet. Ik weet wel dat we die oorlogen en ellende door sociale media zo ongeveer live kunnen volgen.”

Internetloos

Helpt dat allemaal wel? “Meer dan normaal vraag ik me af of we dat wel moeten willen. Soms verlang ik wel – eens terug naar een internetloze wereld (oké, boomer), want wat schieten we ermee op als we alles tot in detail kunnen volgen? Waarom willen we de hele dag kijken naar beelden van gewonde kinderen?”

Sommige mensen gooien alle socialmedia-apps van hun telefoon, maar dat doet Chantal niet. “Jezelf volledig in bubbeltjesplastic wikkelen zodat niets je kan raken. Dat kan ik niet. Het gevolg van dat bubbeltjesplastic is namelijk óók dat je niks kunt doen.”

‘Kan niks doen’

Kan Chantal wel wat doen dan als ze het blijft volgen? Nee, dat denkt ze niet. “Ik begrijp dondersgoed dat ik niet in staat ben oorlogen op te lossen, maar ik geloof niet dat jezelf afsluiten van de realiteit beter is. Natuurlijk schiet niemand er iets mee op als jij depressief wordt van het nieuws, dus als je jezelf wil beschermen is dat alleen maar heel goed.”

Maar, zo besluit Chantal: “Voor mij werkt het niet. Ik wil het zien. Ik vind het belangrijk dat we weten hoe het er in andere landen aan toegaat. Wat er speelt op plekken in de wereld waar vrede en veiligheid geen vanzelfsprekendheid zijn, zoals hier bij ons.”