Pijnlijke tv: Matthijs vraagt Wendy naar imagoprobleem

Wendy van Dijk zal zich haar eerste bezoek aan De Wereld Draait Door in tien jaar tijd iets anders hebben voorgesteld. Ze werd gisteren gedurende het eerste deel van haar interview flink doorgezaagd over haar sterk afgenomen populariteit. Dat was te zien in de uitzending op NPO 1. Aan het begin van deze eeuw, toen Van Dijk nog bij het ‘oude’ SBS 6 werkte, was ze ieder jaar genomineerd voor de Zilveren Televizier-Ster. Anno 2020 is het natuurlijk volstrekt ondenkbaar dat zij zo’n nominatie krijgt.

Van Dijk is geen publiekslieveling meer, vooral vanwege de nepotistische houding die zij en haar man Erland Galjaard jarenlang hadden aan de top van RTL. Zolang je maar bij Er en Wen aan de keukentafel zat, dan kwam je er wel bij RTL.

Erland is nu vertrokken naar SBS en Wendy is hem achterna gegaan. Het is er allemaal niet beter op geworden voor de presentatrice: zonder The Voice of Holland weet ze eigenlijk helemaal niet te scoren.

DWDD-host Matthijs van Nieuwkerk confronteerde Wendy met de nieuwe werkelijkheid. Een transcript van het eerste deel van het interview (voordat haar promotiepraatje begon):

Hoe gaat het met je? Ik heb je tien jaar niet gezien.

Hoezo zo lang niet?!

Ik weet het niet. Je wilde niet komen.

Ja, echt wel! John de Mol nam elke keer mijn plek in.

Oh, dan wilden we je niet hebben. Je bent verhuist van RTL naar SBS. In de tijd dat je Ushi maakte was alles dat jij aanraakte goud. Je was Koningin Midas eigenlijk, hè? Noem het op en het was een succes. Je won ook prijs na prijs. We zijn nu tien jaar verder, we hebben elkaar tien jaar niet gezien, is er iets veranderd?

Nou, ik denk dat de prijzenregen in de tijd van SBS was, de eerste tien jaar. Daarna heb ik tien jaar bij RTL gezeten en dat waren wel succesvolle programma’s, maar dat hing niet vast aan prijzen ofzo. Maar dat waren wel heel mooie programma’s om te doen. Het was voor mij ook een hele mooie stap van SBS naar RTL, omdat SBS toen eigenlijk alleen maar locatieprogramma’s had. Ik deed Hart in Aktie, ik deed Ushi en noem maar op, maar geen grote studioshows en dat heb ik geleerd bij RTL. En mijn eigen dramaserie Moordvrouw had ik. Dat was een hele mooie combi en een fijne tijd.

Absoluut, absoluut. Nu ben je weer terug bij SBS, een zender in opbouw, zoals dat steeds heet en zoals ik het steeds lees en zoals het waarschijnlijk ook gewoon is. Er wordt van alles geprobeerd met meer of minder succes, maar het is nog niet het doorslaande succes. Ik mag het zo zeggen hè?

Ja.

Hoe is het om daar te werken en genoegen te nemen met cijfers waar je vroeger niet eens naar wilde kijken bij wijze van spreken?

Nou, het is… Dat neem ik mee. Ik wist waar ik aan begon, dus je weet ook dat je nieuwe dingen en nieuwe programma’s uit gaat proberen. Dat is sowieso vandaag de dag vrij moeilijk. We zien dat hele grote merken blijven staan. De televisiekijker is ook wel wat ouder, dus ik denk dat zij grote merken als Boer Zoekt Vrouw, Wie is de Mol en The Voice ook fijn vinden. Alles wat we nieuw proberen heeft het best zwaar.

Ik vind het zo interessant. Ik heb jullie probleem niet, want ik werk natuurlijk niet aan die kant van de streep, maar het nadenken als architecten – en het zijn niet de minsten die bij SBS aan het roer staan…

Maar het is niet alleen SBS, hè? Het is ook NPO. Alle nieuwe programma’s bij alle zenders hebben het vrij lastig, toch?

Ja, iedereen zit te worstelen en iedereen zit naar papier te kijken, van: wat moeten we nou in hemelsnaam? Maar jullie dus ook.

Ja, zeker.

Dan bedenk je dus wat, dan is er volle verwachting en dan gaan we beginnen. En dan valt het een beetje tegen.

Ja, daar stel je je wel op in. Het is niet zo dat als ik een Flirty Dancing maak dat ik er vanuit ga dat dat een miljoen scoort. Helemaal niet. Ik hoopte op zo rond de 700.000 en dat was het geval. Dan hoop je dat je dat vasthoudt en als dat dan terugloopt is het natuurlijk jammer. Dan vraag je je af waar dat dan aan ligt, dus dan probeer je dat te onderzoeken.

Ik heb nog een vraag aan je, gewoon omdat we ook collega’s zijn. We doen het al lang: jij al veel langer dan ik hoor. Ik doe dit al vijftien jaar en dan heb je populariteit en soms is het wat minder. Dat gaat in waaiers. Daar heb je soms de regie helemaal niet over. Dan zit je soms in een wat vuilere waaier of gemenere waaier en dat krijgt een dynamiek en een volume wat je helemaal niet hanteren kan en waarvan je je ook kan afvragen waar het in hemelsnaam vandaan komt, maar het is een fact of life. Ineens ben je minder populair, minder geliefd, omdat er een waaier is overgegaan. Op de sociale media, een combinatie van van alles en nog wat. Denk jij er wel eens over na hoe dat komt? Jij hebt ook in zo’n waaier gezeten en misschien zit je er nog wel in. Zit je nog in zo’n waaier?

Ik heb geen idee, ha ha. Nee, nee. Ik heb er zeker in gezeten, dat was wel duidelijk, maar ik moet wel eerlijk zeggen dat je dan zelf ook niet zo goed begrijpt waar het door komt of waar het aan ligt.

Ik zou dan nadenken tot ik het wel begreep. Proberen daar weer uit te komen.

Ik vraag me af in hoeverre dat zich dan uitbreidt. Is het dan de media, ons wereldje? Of is het echt heel groot? Ik merk het eigenlijk niet zo zeer op straat. Op het moment dat ik op straat de mensen tegenkom of aanspreek, daar merk ik het niet. Daar is het altijd nog: oooh, ik zo van je genoten meid en ik geniet zo van je programma’s! Dat stelt me dan eigenlijk wel gerust. Misschien maken we het zelf ook groter. Maar ik weet het niet, hoor, want ik vind het ook heel lastig te vangen. Ik geloof wel, als ik naar mijn collega’s kijk, dat het komt en het gaat. Als je geschoren wordt moet je stilzitten en dat vind ik ook best lastig. Soms denk ik: je moet je meer uiten, maar als je je meer uit is dat ook niet goed. Ik weet het niet.

Foto: BNNVARA