Merel Ek diep bedroefd in VI, Gijp klaar met d’r: ‘Blijf lekker thuis!’

Merel Ek zat gisterenavond zwaar bedroefd aan de barkruk van Vandaag Inside. Ze vindt het namelijk verschríkkelijk dat ze Johan Derksen niet heeft tegengesproken na zijn Habtamu-opmerking.

Het nieuwste relletje rondom Vandaag Inside is alweer uitgedoofd: heel even waren álle opiniemakers en politici boos dat Johan Derksen zijn vooroordeel over politicus Habtamu de Hoop uitsprak (hij zag in hem geen Fries vanwege zijn donkere huidskleur), maar de controverse is reeds voorbij. Nou ja, behalve voor politiek verslaggeefster Merel Ek.

Knoop in maag

Merel zat gisterenavond met een heel bedroefd gezicht in VI. Zij was ook van de partij toen Johan zijn bewuste uitspraken deed, greep niet in en daar heeft ze dus de héle week verschrikkelijk mee gezeten. “Ik was erbij natuurlijk. Ik voelde me wel kut. In tegenstelling tot jullie zat ik die avond wél met een knoop in mijn maag in de auto.”

Wat dacht ze dan in de auto? “Nou, ik dacht: oef, dit was niet oké. Ik had in moeten grijpen, daar baal ik enorm van, ik had er on the spot wat van moeten zeggen. Dat heb ik niet gedaan, terwijl ik normaal gesproken niet per se schroom om Johan tegen te spreken, dus daar baalde ik heel erg van, deze hele week sowieso.”

‘Blijf lekker thuis!’

René van der Gijp, die zich van de week al ergerde aan de belerende woorden van Merels collega Sam Hagens (‘allergisch voor‘), vindt dat Merel zwaar overdrijft. Hij bijt haar toe: “Ben je er de hele week al kapot van?

Merel: “Ja, ja… Dat ik er niet iets van heb gezegd.”

René: “Jezus meid, dat je nog gekomen bent vanavond. Had lekker thuisgebleven. Lekker op de bank liggen.”

Merel: “Nee, want ik heb gewoon gewerkt.”

René: “O, ja, dat wel.”

Kapot van

Hélène Hendriks blijkt Johans uitspraken ook af te keuren. “Ik vond het een groot verbaal ongeluk. Laat ik het zo zeggen: als het mij was overkomen, als ik dus een uitspraak had gedaan onbedoeld die racistisch is, dan had ik ruimhartig mijn excuus aangeboden. Maar ja, zo zou ik het doen en een ander doet het weer anders.”

Dan tegen Merel: “Ja, maar je was er toch ook kapot van… Tenminste, je vond het heel vervelend omdat je natuurlijk superveel reacties kreeg.”

Verwerpelijk

Merel laat vervolgens nog even goed blijken dat ze Johans opmerking onsmakelijk vond. “Ja, daarna ook, maar dat is niet per se de reden dat ik… Ik had het zelf ook al door, dus daar baalde ik heel erg van, dat het er niet op dat moment uit komt. Maar goed, gewoon omdat ik het ook een verwerpelijke uitspraak vond, en ook omdat je dan denkt…”

“Ook wat jij zegt… Als iets onbedoeld is… Als ik op iemands teen ga staan of op jouw teen ga staan, dat is onbedoeld, maar dan zeg ik ook sorry, dus dat vond ik ook… Het is niet hypocriet om sorry te zeggen. Dat vind ik zo apart.”

Vaderlijk

Johan Derksen is niet onder de indruk van Merels emotionele betoog. “Ja, maar iedereen raadt mij vaderlijk aan om sorry te zeggen…”

Merel corrigerend: “Moederlijk.”

Johan: “Nou, laat ik je uit de droom helpen: ik heb het niet racistisch bedoeld, dus ik kan ook geen sorry zeggen, en ik verdom het ook.”

Merel: “Maar als jij op mijn teen gaat staan, zeg je dus geen sorry?”

Johan: “Jawel, dat wel, maar iedereen probeert me nu een racistische opmerking aan te smeren (…) maar ik heb het niet zo bedoeld, dus ik kan er ook niet excuses voor maken.”

Levenservaring

Merel blijft vervolgens nog heel lang hangen in haar teenmetafoor. Dan merkt Johan op: “Laat ik je nou één ding meegeven met mijn levenservaring: probeer iemand van 75 niet her op te voeden.”

Zij: “Nee, die illusie heb ik allang laten varen, Johan, deze twee jaar. Dat zeker.”

René even later cynisch: “Nou ben ik bang dat ik ook een kútweekend tegemoet ga vanavond. Dat ik ook vanavond naar huis rij met een knoop in mijn maag, ja. En dat ik dan thuis kom en denk: ja, het zit me toch niet lekker. (…) Ieder mens is anders en dat is maar goed ook, joh. Laat gaan.”

‘Wél een Fries!’

De mannen van VI zijn inmiddels alweer volop aan het grappen over Johans onhandige uitspraken. Zo roept René vrolijk dat Johan ‘feitelijk gewoon gelijk had’ en als het op een gegeven moment over Songfestival-knul Joost Klein gaat, grapt Johan uitdagend: “Dat is trouwens wél een Fries.”

Oei, een flinke middelvinger in het gezicht van al zijn critici. En Merel? Die greep wéér niet in. Hopelijk liggen er nog Rennies in haar keukenla.