Hélène Hendriks ’s avonds met zonnebril op televisie: ‘Ben verblind’

Hélène Hendriks zette gisterenavond een zonnebril op tijdens de live-uitzending van De Oranjezomer, ondanks dat die talkshow wordt uitgezonden als het donker is. “Ik ben verblind.”

Het gebeurt in het dagelijks leven zeer zelden dat iemand ’s avonds een zonnebril draagt. Heel soms gebeurt dat toch en dat is meestal vanwege fel kunstlicht, zeer lichtgevoelige ogen of om het oog te beschermen voor stof of vuil. Maar Hélène Hendriks had er gisterenavond een heel andere reden voor: een tafelgast met een gele trui.

Week doormidden

Hélène Hendriks voelt zich zichtbaar steeds comfortabeler als presentatrice van haar talkshow De Oranjezomer. Ze begint nu ook al grapjes uit te halen; zo verscheen ze gisterenavond in beeld met een zonnebril op.

Ze opent de uitzending als volgt: “Ja, de week is doormidden, Rutger. Jij bent hier lekker blijven overnachten. Bevalt het een beetje in Breda?”

Rutger Castricum daarop: “Ja, ik begin mijn kinderen langzaam te missen, maar ik blijf toch nog even hier.”

‘Wat doe je nou?’

Dan ziet Rutger dat Hélène aan de andere kant van de tafel opeens een zonnebril opzet. “Wat doe je nou?”

Hélène: “Ja, ik word verblind ehh… Je snapt toch wel waarom?”

Tafelgast Bas Nijhuis: “Wat?”

Hélène: “Die trui van jou!”

Het leidt tot hilariteit in de studio. “Hahahaha.”

In het rood

Hélène: “Hadden ze die ook nog in het rood, of niet?”

Bas: “Ja, die hebben ze ook in het rood trouwens. Dat is een leuk kleurtje, toch? Een beetje vrolijkheid? Het weer is hier zó slecht. Ik denk: een beetje fleurig. Ik heb gisterenavond gekeken en het was allemaal zo down met die kleuren. Ik gooi er een beetje fleurigheid in. Niet zo kleurloos!”

Hélène: “De sponsor ook blij weer?”

Bas: “Zal het gesponsord zijn, denk je?”

Hélène: “Geen idee, ik vraag het me af.”

Waar te koop?

Aan het eind van de uitzending grapt Hélène nog: “Ik krijg dus echt ontzettend veel berichten van mensen met de vraag waar ze die trui kunnen kopen en van welk merk het is.”

Bas: “Ja, je ziet het haast niet!”