Kerstgesprek Thierry en Margriet zwaar ongemakkelijk

Het gesprek tussen Margriet van der Linden en haar gast Thierry Baudet in het kerstprogramma Mensen met M is wel héél ongemakkelijk verlopen. Dat was gisterenavond, op kerstavond, te zien in de uitzending op NPO 1. Van der Linden heeft een vrij saaie en pseudo-psychologische manier van interviewen en dat werkte bij Baudet niet zo goed. Het kwam tot een ongemakkelijke aanvaring tussen de twee, die op een gegeven moment zwijgend naast elkaar in de kamer stonden.

Het begon al een beetje toen Baudet weigerde om op verzoek van Van der Linden de koosnaampjes te onthullen die zijn vriendin gebruikt. “Ben jij een buitenman?“, was haar volgende vraag.

En daar ergerde de politicus zich aan. Baudet: “Wat is dat nou weer voor vraag?”

Van der Linden: “Nou ja, het is gewoon een vraag.”

Baudet: “Je stelt allemaal van die categorievragen, van: labeltje dit, labeltje dat.”

Van der Linden: “Vind je dat een label?”

Baudet: “Ja, van: ben ik een buitenman?”

Van der Linden: “Nee, het is een vraag.”

Baudet: “Ik ben soms buiten, soms binnen. Ben ik dan een buitenman?”

Van der Linden: “Het kan zijn dat je dan zegt: ‘Ik ben heel graag in de natuur.’”

Baudet wijzend op een buitenfoto die aanleiding was voor de vraag: “Ja, nou, ik weet het niet, maar dit was in elk geval een leuke dag.”

Van der Linden: “Als dat een label is, tja… In mijn optiek maakt dat niets uit. Ik vind het leuk om te horen dat je dat graag dan doet.”

Baudet: “Ik vind paardrijden in elk geval heel leuk en dat was ook een heel leuke dag.”

Verbijstering

Even later ging het over het huwelijksaanzoek van Baudet aan zijn vriendin. “Ja, ik ben op de knieën gegaan voor haar en gevraagd of ze wil trouwen. Tot mijn verbijstering zei ze nog ja ook.”

Van der Linden bloedserieus: “Waarom verbijstering?”

Baudet: “Dat is een grapje. Dat is nou een overdrijving. Dat is een stijlfiguur.”

Van der Linden: “Het kan ook zijn – even los van stijlfiguren – dat je denkt: ik ben zó verslingerd aan deze vrouw, dat ik me weleens afvraag: waar heb ik dit aan verdiend?”

Baudet: “Dat heb ik elke dag, ja, natuurlijk.”

Van der Linden: “Gewoon als iets liefs.”

Baudet: “Ja, dat zat natuurlijk al erin, maar doordat je het vroeg, sloeg je het dood.”

Van der Linden: “Dat is allemaal mijn schuld?”

Baudet: “Ja, eigenlijk wel, ja. Dat is jammer. De spontaniteit ging eruit.”

Van der Linden: “Veel is de schuld dan van anderen.”

Baudet: “Ja, maar goed, we zijn met z’n tweeën.”

Van der Linden: “Maar snap je wat ik bedoel?”

Baudet: “Nee.”

Van der Linden: “Ik denk het wel.”

Baudet: “Ha ha ha, oké.”

Van der Linden: “Het kan toch ook gewoon goed zijn bedoeld?”

Baudet: “Hmm-mm.”

Lego en Duplo

Van der Linden: “Of denk je: we zijn ook aan het werk en dit is ook media, ik vertrouw het niet?”

Baudet: “Ehmm. Nou, ik denk niet dat ik er anders op zou reageren als er geen camera’s waren. Is dat wat je bedoelt? Ik hou ervan als dingen een beetje subtiel blijven. Ik vind dat jij een beetje als een olifant met een botte bijl alles zo groot wil maken, zo expliciet. Ik ben Lego, jij bent Duplo en dat schuurt.”

“Als ik zeg: ‘Tot mijn verbijstering zei ze ja’, dan is dat eigenlijk een hele ontroerende, grappige en ironische opmerking. Er zit zelfspot in, eigenlijk alles in. Op het moment dat je dan zegt: ‘Ja, waarom?’, dan maak je het dood. Je haalt het spel er dan uit. De schoonheid van een mooi interview, een mooi gesprek of mooi contact, zit hem erin dat je elkaar ook een beetje impliciet aanvoelt en je niet van diegene vraagt om alles de hele tijd zo nog even vijf keer te onderstrepen. Ik denk dat we een leukere uitzending tegemoetgaan nu als je dat wat downtunet. Dan word ik ook wat expressiever en heb ik niet het gevoel dat ik de hele tijd in een hokje word gezet.

Van der Linden: “Of zou het zo kunnen zijn dat je dat gevoel – en begrijpelijkerwijs misschien – al veel meer hebt.”

Baudet: “Nee.”

Van der Linden: “Want die buitenwereld, waar ik er één van ben, ook in dit in gesprek, vindt al zo veel en poneert al zo veel en zit al als Duplo-blokken jouw fijnzinniger Lego-wereld omver te bulldozeren. Wat mij betreft is dat totaal niet de bedoeling.”

Baudet: “Ik denk niet dat het zo is en ik denk dat ik heel goed in een interview mezelf kan blootgeven. Ik denk dat dat ook blijkt uit de opmerking die ik maakte, zoals ‘tot mijn verbijstering’. Alleen de interactie die stuit een beetje als ik dat vervolgens moet gaan labelen. Een veel betere vervolgvraag was volgens mij geweest: ‘Waar was het?’ Ik zou een heel goede interviewer zijn. Ik zou jou bijvoorbeeld wel eens kunnen interviewen.”

Van der Linden: “Dat zou ik heel leuk vinden.”

Baudet: “Zullen we dat afspreken?”

Van der Linden: “Dat is goed.”

Mediacourant wenst u prettige kerstdagen toe! 🎅

Foto: KRO-NCRV