Monique Westenberg staat enorm voor schut bij nieuwe buurman

Monique Westenberg heeft zich enorm voor schut gezet bij haar nieuwe buurman. Ze had er geen idee van dat hij een feestje organiseerde toen ze bij hem langskwam. “Echt iedereen keek me aan!”

Als alleenstaande moeder heeft Monique Westenberg het niet makkelijk. Haar zoontje André kan niet bepaald rekenen op zijn vader, zo is de afgelopen jaren gebleken. Gelukkig heeft hij wel een plezante leefomgeving én een nogal gastvrije nieuwe buurman. Die stond laatst op een zondagmiddag bij Monique voor de deur.

Slapen op de bank

Monique schrok zich dood. “Als ik opendoe, zie ik een wildvreemde man. ‘Ja hoi, ik ben je nieuwe buurman’, zegt hij. ‘André is al een uurtje bij ons binnen en dat vinden we supergezellig, maar hij ligt nu te slapen op de bank. Ik denk: ik zeg het even tegen je.’ Eh… oké”, schrijft ze in haar column in tijdschrift Vriendin.

Ze had nog geen kennis gemaakt met haar nieuwe overburen. “André wel, ik weet dat hij al eens op bezoek is gegaan om te kijken wie er waren komen wonen. Blijkbaar voelt hij zich al aardig thuis.”

Monique voor schut

Snel trok Monique even iets aan. “Ik ga gekleed in een typisch zondagskloffie, bestaande uit een legging, een gele hoodie, dikke sokken en mijn haar in een knot. Snel schiet ik in het eerste wat ik tegenkom: roze badslippers. Ik zet nog even de pannenkoeken af die ik aan het bakken was en dan loop ik achter de buurman aan, de straat over, zijn huis binnen.”

Daar stond haar een onaangename verrassing te wachten. “Ineens kijken vijftig paar ogen me aan. De tuindeuren staan open, er is een partytent opgezet in de tuin, iedereen heeft een glas in z’n hand en het bezoek ziet er allemaal uit om door een ringetje te halen: nette kleren, haren in model, het ruikt in de huiskamer heerlijk naar parfum.”

Ongemakkelijk

De buurman organiseerde een feestje. “Ik voel me nogal ongemakkelijk en probeer maar niet te denken aan mijn legging en gele hoodie, en vooral niet aan de combinatie met mijn roze slippers.”

Kleine André lag daar slapend op de bank. “Heb ik dit, denk ik, maar ergens moet ik er ook wel ontzettend om lachen.”

Vriendin

Monique schrijft elke week een column in de Vriendin, net als Robert ten Brink. U kunt zich hier abonneren op het tijdschrift.