Johan Derksen: ‘Ik heb heel erg veel geluk gehad’
Johan Derksen prijst zich gelukkig dat hij slechts enkele breuken heeft overgehouden van zijn ernstige val van de trap. Het had veel slechter kunnen aflopen. Dat heeft hij gezegd in de show van zijn collega Wilfred Genee op Radio Veornica. Derksen voelt zich prima. “Het gaat naar omstandigheden erg goed moet ik zeggen. Ik ben ontzettend opgeknapt. Ik zit nu nog te wachten op foto’s, want ik heb een gecompliceerde armbreuk aan mijn linkerarm“, geeft de Veronica-analist aan.
Die breuk herstelt mogelijk lastig. “Ze weten niet of dat met eenvoudig gips kan worden opgelost of dat er nog een operatie moet plaatsvinden. Ik moet volgende week naar de kaakchirurg, want ik heb een gebroken oogkas en nog wat andere dingetjes. Maar als je ziet wat voor smak ik gemaakt heb dan ben ik er genadig vanaf gekomen.”
Wilfred: “Weet je wat er gebeurd is?”
Johan: “Nee, boven bij mij. Het trappengat zit naast de ingang van de slaapkamer. Je weet op mijn leeftijd moet je een stuk of vijf keer plassen per nacht. Als ik dan uit de toilet/douche kom, ben ik gewoon 1 meter te vroeg naar links gestapt. In plaats van dat ik de slaapkamer instapte, stap ik het trappengat in. Dat moet er gebeurt zijn, zoiets. Daar heb ik niets van meegekregen. Ik werd pas weer wakker in het ziekenhuis.”
Duf en suf
Wilfred: “Toen je weer bij zinnen was, in wat voor toestand was je toen?”
Johan: “Ik werd wakker toen was de dokter mij aan het hechten. Dat was het eerste wat ik meemaakte in het ziekenhuis. Je bent natuurlijk ontzettend duf en suf. Je wordt overal heen gereden. Hier word je arm gezet en daar moet je in een scan. Er gebeurt van alles om je heen. Ik was blij dat ik eindelijk op een kamertje lag en dat het licht uitging.”
Wilfred: “Nederland staat in brand. Heb je enig idee wat er allemaal gebeurt?”
Johan: “Ik weet niets van wat er gebeurt. Ik heb nu pas een koptelefoontje gekregen van de televisie. Ik heb geen kranten gezien, maar ik kan mij er wel wat bij voorstellen (lachend).”
Klere
Wilfred: “Ik was echt geschrokken, wij met zijn allen natuurlijk.”
Johan: “Ik ook hoor. Als je daar als zo’n voddenbaal in zo’n ziekenhuis ligt dan denk je; Klere wat is mij overkomen. Hoe lang gaat het allemaal duren?”
Wilfred: “Iedereen haalt het verhaal van je eerste vrouw erbij.”
Johan: “Ja,ja. Op mijn leeftijd breek je natuurlijk bij zo’n val al snel een heup. Om maar niet over een dwarslaesie te spreken. Ik heb alleen een hoop hechtingen in mijn kop, wat kneuzingen en wat bloeduitstortingen. Maar deze jongen is niet kapot te krijgen. Vandaag is de zuster voor het eerst een stukje met mij gaan lopen en ik voel me nu wel een stuk beter.”
Naar huis
Wilfred: “Mag je morgen naar huis?”
Johan: “Ik moet even afwachten wat er met mijn arm gaat gebeuren. Als dat nog geopereerd moet worden, kan ik nog niet naar huis. Ik heb een hersenschudding, maar geen blijvend letsel aan mijn hersenen. Het gekke is; ik heb een paar breuken in mijn schedel en dat zit zo mooi dat ze het laten zitten. Dat groeit gewoon weer aan elkaar. Ik moet natuurlijk niet gaan voetballen en ballen koppen, maar normaal gesproken hoeft daar niets aan te gebeuren, daar heb ik wel geluk mee.”
Wilfred: “Het had heel anders af kunnen lopen.”
Johan: “Ik ben heel erg geschrokken en ik besef nu dat ik heel veel geluk heb gehad.”
Wilfred: “Ik heb het gisteren op de radio al gezegd dat ik eigenlijk veel meer om je geef dan ik soms laat merken, want ik was echt geschrokken.”
Johan: “Hou op, want ik schiet vol.”
Op de vraag wanneer Johan weer verwacht terug te zijn bij Veronica Inside (hij had het al over volgende week vrijdag) antwoordt Johan: “Als die kop van mij een beetje bijgetrokken is, dan kan ik er weer gaan zitten. Maar misschien wordt het een weekje later, maar ik wil er niet te dramatisch over doen. Want wat is Veronica Inside zonder Johan Derksen?“
Foto: SBS