Pianoshow Chantal Janzen met grond gelijk gemaakt: ‘Echt zonde’

Chantal Janzen is terug op de buis met een nieuw programma: De Piano. Hoe je dat format het best kunt omschrijven? Nou, met twee woorden: gemiste kans. “Echt heel zonde.”

De NS is tien jaar geleden begonnen met het plaatsen van piano’s op treinstations en daar zijn er inmiddels negentien van: van Almere tot Arnhem en van Groningen tot Maastricht. Treinreizigers worden dan af en toe verrast door andere passanten die ontzettend goed piano blijken te kunnen bespelen. En daar heeft RTL 4 een format omheen bedacht.

Mislukt format

Chantal Janzens De Piano is echter wel een héél raar programma geworden. Je zou bij zo’n titel denken dat de makers met een verborgen camera amateurpianisten vastleggen om hen te verrassen als ze het heel goed blijken te doen, maar niets is minder waar. Ze hebben Chantal gewoon in de stationshal gezet en de kandidaten vooraf geselecteerd.

We zien steeds iemand anders achter de piano kruipen, terwijl er een klein publiek meekijkt en er in een andere, ‘geheime’ ruimte drie juryleden klaarzitten. Dat zouden de kandidaten niet weten. En al die pianoklanken worden onderbroken door dramatische verhalen van de kandidaten: het ene levensverhaal is nog erger dan het andere.

Weeffouten

Parool-columnist Roelf Jan Duin vindt het een raar geheel. “Hoe Chantal erin slaagt om gelijktijdig in de stationshal en in dat geheime kamertje te zijn blijft onduidelijk. Net als dat de kandidaten pas aan het einde van de show worden verteld dat er al die tijd een jury was die beslist wie door mag naar de volgende ronde. Hoe zou dat dan anders moeten gaan?”

Roelf Jan gelooft er niets van dat de kandidaten dat niet weten. Hij spreekt in de krant van ‘ogenschijnlijke weeffouten in het format’ en een ‘volvette sentimentele saus’.

Niks spontaan

Victor Hopman, die een tv-podcast maakt, vindt het een slecht format. “Ik begrijp het idee niet, met welke reden zijn ze dan komen spelen? Voor Chantal Janzen? Waarom dan op een station? Er is niks spontaan aan. Ik geloof ook nooit dat we de echte uitvoering horen. Geen enkele keer komt er een NS stem doorheen met vertrektijden of vertragingen?”

Er zit ook veel te veel drama in, schrijft de tv-kenner op X. “Moeten we echt van iedereen een achtergrondverhaal weten? Het is knap hoor hoe iedereen piano speelt, maar het hele programma is overgeproduceerd. Echt zonde. Ik dacht: ze zetten een piano neer en zodra iemand goed kan spelen duikt de jury op. Dat was veel leuker geweest.”

‘Waarom Chantal?’

Het zou ook logischer zijn als Tijl Beckand dit gepresenteerd had, omdat hij meer heeft met klassieke muziek, aldus Victor. Daarop zegt mediajournalist Jef Willemsen: “De keuze is beperkt bij RTL. Tijl, bless em, is niet de man om emotionele interviews te doen. Ruben Nicolai doet al genoeg werk voor vijf man.”

En Carlo Boszhard dan? “Die is nog aan het bijkomen van MAFS, Gerard Joling gaat meezingen, Marieke Elsinga is Alles Is Muziek nog niet vergeten. Who’s left? Jamai had het ook gekund. Maar laten we wel zijn: dit format wordt zonder Chantal niet beter, zij is het probleem niet.”

Kijkers negatief

Volgens Televizier snappen de gewone kijkers ook niks van De Piano. Zo zegt ene Sacha: “Ik vind het best een sympathiek en vermakelijk programma. Leuk wat je allemaal kan spelen op een piano. Maar… Ik mis de clou nog volledig. Ik dacht: piano, verborgen camera en als het goed is komt de jury als verrassing. Dat dit niet is, is wel jammer.”

De kijkcijfers zijn wel in orde, zegt tv-autoriteit Tina Nijkamp. “Zeer grote opluchting voor Peter van der Vorst en Chantal Janzen. Ondanks wisselende kritieken is de eerste aflevering van De Piano degelijk van start gegaan. 884 duizend kijkers en een zeer mooie 22,6 procent marktaandeel in de commerciële doelgroep 25 tot 54 jaar.”