Martine van Os baalt vreselijk van opnameperiode We Zijn Er Bijna

Martine van Os heeft haar 374ste klaaginterview gegeven. Die arme vrouw heeft het zó zwaar als tv-presentatrice dat ze er elke week in een ander blad over moppert. Nu is de Story aan de beurt.

© Ruud Taal, MAX

Er is niemand in de Nederlandse showbizz die zóveel klaagt als Martine van Os. Het neemt echt buitensporige vormen aan; er zijn gewoon níet genoeg weekbladen om haar gemopper mee te vullen. Dan klaagt ze weer over de werkdruk van Tijd voor MAX, dan is werken überhaupt weer te veel voor d’r, dan wil ze weer meer vrije tijd, etcetera, etcetera.

Oudje Martine

Na dat onophoudelijke geklaag kreeg Martine einde zomer eindelijk haar zin: ze mag een dagje minder gaan werken bij Tijd voor MAX. Tevreden? Nee! Ze gaat gewoon vrolijk door met klagen. Ditmaal in de Story.

Nu roept ze weer dat We Zijn Er Bijna zo zwaar voor d’r is. “Ik ben ook de jongste niet meer, hè. Toen ik begon met het programma, was ik de jongste van het hele stel, nu de oudste”, moppert ze.

Tachtig

Het is allemaal heel leuk en aardig om te maken, aldus Martine, máár: “Mijn man Wouter — hij is tachtig — en ik hebben samen ook niet het eeuwige leven. De periode dat ik weg ben voor het programma is aan het einde van de lente, zo tegen de zomer aan. Misschien wel de mooiste periode van het jaar.”

Vréselijk zonde, vindt de presentatrice dat. “In totaal ben ik dan vijf weken van huis, wat best een flinke tijd is. Het zou ook een keer leuk zijn om dan samen iets te doen. Nu ben ik een keer een weekje vrij, en dan is er ook altijd wat.”

Wat dan?

Let wel: Martine is al 67 jaar en kan er gewoon mee ophouden, dus dit is een soort geklaag voor de bühne. Heel vreemd. Maar goed, wat als Jan haar nou nóg meer vrij gaat geven, wat gaat ze dan allemaal doen? Niks. NIKS!

“Ik zou het geweldig vinden om samen lekker gewoon rustig thuis te zijn en dingen in en om het huis te doen. Op een bepaalde leeftijd krijg je daar meer behoefte aan en heb je meer tijd nodig om dat allemaal te doen. En die hebben we nu eigenlijk nooit.”

Het is duidelijk: die vrouw schrééuwt gewoon om de geraniums. Kan iemand Chazia Mourali optrommelen? Tot ziens!