Hélène Hendriks heeft fantoompijn: ‘Soms gevoel in afgehakte pink’

Hélène Hendriks heeft af en toe nog steeds last van fantoompijn in haar afgehakte rechterpink. “Dat ik gewoon dat topje ofzo voel, maar die zit er niet meer aan”, vertelt de presentatrice.

Het is deze maand precies een jaar geleden dat Hélène Hendriks voor het eerst durfde om haar rechterpink vol in beeld te tonen op televisie. Die werd er ooit half afgehakt tijdens een hockeywedstrijd, waardoor ze het topje van die vinger mist. “Het is eraf geslagen, maar dat weet ik altijd goed te verbergen, behalve nu”, zei ze in die uitzending.

Fantoompijn

Hélène sprak gisteren in haar talkshow De Oranjezomer met iemand die eveneens een deel van het lichaam kwijt is geraakt, namelijk para-atleet Joël de Jong. Zijn been is geamputeerd wegens botkanker. “Heb je eigenlijk nog fantoompijn?”, vraagt ze aan hem.

Hij daarop: “Nee, nee, ik heb dat niet. Ik heb wel begrepen dat het vaker voorkomt bij mensen die een ongeluk hebben gehad, zoals een verkeersongeluk of iets dergelijks, motorongelukken. Ik heb dus via botkanker mijn amputatie gekregen uiteindelijk. Nee, ik heb het niet.”

Gevoel in topje

Zelf heeft Hélène dat wel. “Weet je wat wel gek is? Ik heb een stukje van mijn vinger eraf. Echt, dat is een peulenschilletje van wat jij hebt, maar ik moet het even op mezelf richten. Nee, geintje! Maar ik heb dus wél af en toe dat nog een beetje, fantoompijn.”

Wat dan? “Dat ik gewoon dat topje ofzo voel, maar die zit er niet meer aan. Maar dat is dus niet bij iedereen? Dat is dus een verschil of je een ongeluk hebt gehad of dat het…”

Stompvorm

Joël beaamt dat. “Ja. Dat zeg ik goed, toch, Ronald, of niet?”

Ronald Hertog, zijn prothesemaker, legt daarop uit dat het voor iedereen weer anders is. “Ja, het is heel erg persoonsafhankelijk. Het scheelt nogal of je amputatiegereedschap een chirurgisch mes is of een auto. Daar zit nog wel een nuanceverschil in en ook hoe de stompvorm eruit komt.”

Rustige setting

Het ligt er maar net aan hoe je het lichaamsdeel kwijtraakt, aldus Ronald. “Of een chirurg de tijd kan nemen in een rustige setting om dat been netjes te maken, of is het levensreddend handelen waarin je leven redden het allerbelangrijkst is en niet of dat been er netjes uit komt te zien?”

Bij Hélène is het dus tijdens een hockeyongeluk gebeurd. Het betekende het einde van haar hockeycarrière. “Ik ging plat, werd de volgende morgen wakker in een ziekenhuisbed. Ja, toen was de wedstrijd echt voorbij”, zei ze eerder.