Roxeanne Hazes: ‘Waarom ik mijn achternaam niet laat vallen?’

Roxeanne Hazes wordt door veel mensen gezien als de enige normale Hazes. Haar broer en moeder zijn continu met de gekste fratsen in het nieuws. Wil ze niet gewoon van die naam af?

André Hazes jr. en zijn moeder Rachel Hazes zijn twee totaal ontspoorde mediatijgers. Er is elke keer wel wat: bij hem speelt het zich vaak af op relationeel vlak, bij haar op juridisch gebied. Roxeanne Hazes is daar de dupe van; die wil gewoon leuke muziek maken, maar overal waar ze komt wordt ze met hun gekke fratsen geconfronteerd.

Discussies en gezeur

Inmiddels heeft Roxeanne besloten om er gewoon nóóit antwoord op te geven, vertelt ze in de podcast Lightless Lounge. “Ik denk dus als je gewoon constant bij hetzelfde antwoord blijft van: ja, daar ga ik het gewoon niet over hebben… Ik wil in mijn muziek kwijt wat ik erover kwijt wil. Zodra mensen die vinger krijgen, pakken ze gewoon die hele hand, weet je.”

En dat vindt Roxeanne ‘echt zonde’. “Want daardoor wordt dus wel mijn muziek ondergesneeuwd. Het is áltijd discussies en gezeur over familieperikelen. En dat komt niet per se vanuit mij, want ik deel never nooit wat als het gaat om familieperikelen. En nogmaals ook – en dat wil ik echt benadrukken – mijn liedjes zijn hoopvol en liefdevol.”

Trots op naam?

Op de vraag of Roxeanne nog wel trots is op haar naam, antwoordt ze: “Ja, ergens wel. Ja, want ik heb best wel vaak de vraag gekregen hoor, van: ‘Joh, Rox, distantieer je er gewoon van en haal die achternaam weg.’ Weet je, ik lees dat ook wel eens in comments. Maar ja, dan denk ik van: ja, mijn vader kan hier in principe niet zo heel veel aan doen.”

Ze vervolgt: “Hoe gek dat ook klinkt, maar dat is wel wat het is. En ja, ik ben nog steeds heel erg trots op wie ik ben en wie hij is. Ik vind het ook heel bijzonder om Fender kennis te laten maken met mijn vader. Ik heb natuurlijk heel lang zijn muziek gezongen en daar ben ik mee gestopt.”

Andere blik

Roxeanne heeft afstand gedaan van alles wat daarmee te maken heeft. “En ik moet ook zeggen dat ik daardoor met een hele andere blik naar hem kan kijken. Met heel veel berusting en heel liefdevol. En dat kan ik dus nu ook aan mijn kind doorgeven, dus ik merk ook de trotsheid die hij heeft als hij een poster in de stad van opa ziet. En het is zo leuk.”

“En dan roept hij dat ook gewoon tegen een wildvreemd mens: ‘Jongens, dit is gewoon mijn opa.’ Dat is zo ontzettend leuk. Ja, en dan wil hij ook liedjes horen en daar laat ik hem kennis mee maken. En dat vind ik heel bijzonder. Dus ja, ik ben zeker nog trots.”