Eva Jinek met veel te strakke broek op televisie: ‘Absurde vrouw’

Eva Jinek had een veel te strakke broek aan tijdens haar eerste tv-optreden sinds haar tweede bevalling, schrijft ze zelf in haar column. “Absurde vrouw, denk ik bij mezelf.”

© RTL

Een ontzettende eer voor Eva Jinek: ze won vorige week maandagavond voor de tweede keer de Sonja Barend Award voor het beste tv-interview van het jaar. De uitreiking vond plaats bij Khalid & Sophie en daar moest ze eerst naar de naamgever van de prijs lopen, Sonja Barend, en dan achter Khalid langs naar haar plek aan tafel.

Knalrode Eva

En dat was volgens Eva best een uitdaging. “Ik hoor aan Khalid dat hij toewerkt naar de aankondiging, dat het een kwestie is van minuten. Ineens begint mijn hart als een malle te bonzen. Ik voel het bloed naar mijn hoofd razen. Absurde vrouw, denk ik bij mezelf. Je bent al 15 jaar op tv, en dan nog knalrood worden!”, schrijft ze in haar column.

De zes weken daarvoor heeft Eva met haar nieuwe baby thuis gezeten. “Een planeet waar iedereen in badjas loopt, waar alles naar babyhoofd ruikt, waar niemand in volzinnen praat. Ineens ben ik hier en heb ik echte kleren aan. Ineens moet ik weer in volzinnen praten. Ineens weet ik het: ik ben er niet klaar voor.”

Strakke broek

Eva deed hartstikke gestresst tegen de aanwezige opnameleider. “Ik ken deze studio niet en heb geen idee hoe ver ik moet lopen op de hakken die ik al maanden niet heb aangehad.”

Wat een ellende. “Ik oefen ook met het inhouden van mijn buik, terwijl ik weet dat ik pudding ben in een veel te strakke broek, en tegelijkertijd zoek ik het hogerop met diepe mindfulness omdat ik geen seconde van deze heerlijke ervaring wil missen omdat ik probeer te vergeten dat ik pudding ben.”

Als Sonja zijn

Hoe was het etentje na de uitzending? Leuk, vervolgt Eva. “Als we daarna uit eten gaan, mag ik naast Sonja zitten. Terwijl ze praat denk ik: zo wil ik ook zijn. Slim, en geestig, heel elegant. De tafel hangt aan haar lippen.”

Ze besluit: “Ik was er misschien niet klaar voor, maar dat ben ik eigenlijk nooit. Niet toen ik het interview deed dat deze prijs won, niet vanavond toen ik de prijs kreeg. En ik realiseer me voor het eerst echt dat dat helemaal niet hoeft.”