Eva Jinek gefrustreerd als gasten niet zeggen wat zij wil: ‘Vreselijk!’

Eva Jinek raakt behoorlijk gefrustreerd als de gasten aan haar talkshowtafel niet precies hetzelfde zeggen als tijdens het voorgesprekje met de redactie. “Het is een ramp als ze niet leveren!”

Vanavond is het weer zo ver: Eva Jinek keert terug met haar dagelijkse talkshow op RTL 4. Ze oreert momenteel in elk interview wat voor topsport haar programma wel niet is. Waarom dan? Nou, omdat ze dan in een soort hypervorm van concentratie zit, waarbij ze elke expressie en elke beweging van haar gasten opmerkt. “Ik hoor dan geen kuchje uit het publiek meer!”

Ramp voor Eva

Nou, applaus voor Eva. Maar is het allemaal wel zo indrukwekkend? Ze onthult in de podcast Evaring Voor Beginners van presentator Theo Maassen namelijk dat ze tijdens haar interviews in ‘Jinek’ vooral bezig is met het herproduceren van voorgesprekjes. “Het zijn gesprekken in een heel geconstrueerde vorm.”

“Een ramp voor een talkshowpresentator is een gast die een geweldig voorgesprek heeft, dat je echt smult gewoon, want mijn redacteuren schrijven alles uit. Dat je denkt: oh, dit is prachtig, dit is geweldig, deze details wil ik allemaal! En dat ze aan tafel om wat voor reden dan ook – gêne, zenuwen, ik weet het niet – niet leveren, zoals ze dat noemen.”

Gemakzuchtig

Eva raakt behoorlijk gefrustreerd als haar gasten niet gewoon vertellen wat ze allemaal hebben gezegd in het voorgesprek. “Jij weet dan al die dingen, je hebt ze allemaal gelezen, je zou het allemaal zo kunnen oplepelen, maar dat kan dan niet.”

Theo: “En je wil ook een beetje een elegante voorzet geven. Het is ook heel lelijk om…”

Eva: “Ja, van: ik ga jou even vertellen hoe je je voelde toen dat gebeurde.”

Theo: “Of: ‘Vertel nog eens van die eekhoorn!’”

Verlies nemen

Eva beaamt: “Dat! Dat is zo vreselijk. Dat doe ik dus ook niet en dat betekent dat je je verlies moet nemen. Ik probeer het op twee of drie verschillende manieren om het aan te vliegen en soms gebeurt het gewoon niet. Als dat je in het begin overkomt, kun je een soort van talkshowpaniek hebben, van: hoe kom ik hieruit en hoe ga ik het rechtbreien?”

Nu heeft Eva dat paniekgevoel minder. “Daar zit nu een zekere berusting in die komt met de ervaring, van: oké, dit is wat er nu gebeurt, ik neem mijn verlies, ik blijf er niet in hangen en ik ga door. Dat komt echt met de tijd, maar daardoor gaat het niveau wel omhoog.”

‘Is dat fijn?’

Theo vraagt zich af waarom Eva überhaupt zo obsessief vasthoudt aan voorgesprekjes: “Is dat fijn? Ik heb ook wel eens een paar keer aan zo’n tafel gesprekken en ik vind die voorgesprekken zelf duf. Ik heb geen zin om twee keer hetzelfde verhaal te vertellen. Is dat nou nodig, Eva?”

Eva: “Ik zou zeggen: bij zo’n gast als jij bent, zou ik dat niet doen, nee. Ik heb de beste talkshowredactie van Nederland by far en zij doen niets anders dan proberen om alles voor te bereiden, alles voor te zijn, omdat er zoveel onzekere factoren zijn. Zij komen met mij met het dikst mogelijke pakket met alles erin, met fantastische voorgesprekken en dan zeggen ze: ‘Eef, dit is het.’”

Geconstrueerd

Heel fijn is dat, vindt Eva. Dat het alle spontaniteit uit het gesprek haalt vindt ze kennelijk niet erg. Het is toch allemaal al heel erg geconstrueerd, vervolgt ze. “Dit zijn gesprekken in een heel geconstrueerde vorm. Een gesprek tussen twee mensen die elkaar kennen bij een bushalte is totaal iets anders dan wat wij daar aan tafel maken.”

“Ik zou het bijna omschrijven als performance art. Het is voorbereid, we weten wie je bent, waarom je bent uitgenodigd. Het is bijna een dans. Als ik zeg spel of toneelspel, dan vind ik het te nep. Dat is het niet, maar het is wel geconstrueerd. Het is ook binnen een tijdstek: twaalf minuten voor die, achttien voor die. Ik heb een interne wekker die weet wanneer het ongeveer afgelopen moet zijn.”

Ah, Eva vindt een talkshow presenteren niet alleen topsport, maar ook nog eens performance art. Tijd dat iemand haar weer eens met beide benen op de grond zet.