Marjon van Royen zwaar teleurgesteld in NOS

Marjon van Royen is diep teleurgesteld in het feit dat ze per 1 januari na jaren geen NOS-correspondent in Zuid-Amerika meer is. Dat vertelt de journaliste in VARAgids. Het argument dat de NOS correspondenten niet te lang op één plek wil hebben, vindt ze onzinnig. “Dan denk ik: waarom moeten alleen de correspondenten rouleren? Waarom rouleert hoe heet hij nou, die jongen die altijd in Den Haag zit. Ferry Mingelen, ja. Die mag dan ook wel eens rouleren“, zegt ze. 

Correspondenten mogen hoogstens vier jaar ergens zitten. “Ik snap wel dat de NOS niet wil dat iemand eeuwig in hetzelfde land blijft zitten en niet meer de vertaalslag naar Nederland kan maken. Ik doe echter 36 landen, en dan gebeurt dat echt niet zo snel.”

Afscheidscadeau

Kapitaalvernietiging, vindt ze het. “Juist doordat ik hier al meer dan tien jaar zit, weet ik in al die 36 landen precies waar ik naartoe moet. Ik heb een dik adressenboek. Een ander moet dat weer helemaal opnieuw opbouwen.”

Ze ziet het als een bureaucratische regel. “Het is gewoon een keiharde regel die ingevoerd is. Door Hans Laroes nog. Maar de opvolger van Hans Laroes kan niet aan dat beleid gaan tornen. Het was echt het afscheidscadeau van Hans Laroes. Die heeft er heel veel in geïnvesteerd om dit te doen.”

Per brief

Van Royen kreeg het te horen per brief. “Waanzinnig raar. Ja, het heeft heel veel mensen heel erg kapot gemaakt. En wat ook wel opmerkelijk is: het zijn vooral de vrouwen die eruit gerouleerd zijn. Ik denk dat de toenmalige chef buitenland en de toenmalige hoofdredacteur toch iets minder met vrouwen hebben.”

“Zet ze maar op een rijtje. Margriet Brandsma moet weg uit Berlijn, Andrea Vreede in Italië, Hennah Draaibaar, Suriname – de enige gekleurde die we hadden – is er ook uit. Wilma van der Maten in India, Nicole Le Fevre in het Midden Oosten, Saskia Dekkers in Parijs. En Rusland hè, hoe heet ze? Kysia Hekster inderdaad. We zijn allemaal vervangen door mannen. Al-le-maal. Mijn opvolger wordt ook een man.”

Vreselijk

De NOS bood haar wel een alternatief. “Ja, op de Antillen. Maar daar heb ik ‘nee’ tegen gezegd, want voor mij was dat net zoiets als dat je eerst correspondent Europa bent en dan correspondent Apeldoorn wordt. Bovendien zou ik gewoon te weinig werk krijgen om rond te komen.”

“Ik vind het vreselijk. Ik vind het echt heel erg. Ik kan me niet voorstellen dat dit ophoudt. Het is zo mijn leven. Ik wil hier blijven, dus ik ben nu allemaal plannen aan het maken. Ik ga denk ik wat meer op de langere baan werken, meer documentaire.“