Beau, Peter en Olaf maken gehakt van AD-moslima

Beau van Erven Dorens, Peter R. de Vries en Olaf Koens hebben donderdag in RTL Summer Night gehakt gemaakt van AD-moslima Hanina Ajarai. Dat was te zien in de uitzending op RTL 4. Ajarai schreef in het AD dat ze geen emotie voelde bij de honderden Nederlanders die zijn omgekomen bij de MH17-ramp, maar wél huilde om de hersenschade van Ajax-speler Nouri. “Leg mij eens uit waarom je zo’n column schrijft, want je kwetst natuurlijk heel veel mensen ermee?“, begon Beau.

Ajarai: “Om te beginnen is het niet mijn bedoeling om mensen te kwetsen. Ik wilde het wel opschrijven, omdat ik dat gewoon heel eerlijk wilde opschrijven en op zoek gaan naar antwoorden waarom dat gebeurt. Ik ben om te beginnen niet iemand van collectieve rouw, zo iemand ben ik niet. Maar het trof mij dat ik wel om Nouri moest huilen en treuren en er de hele tijd mee bezig was.”

Je mag alles denken – we zijn in een vrij land – maar waarom zou je het opschrijven, terwijl je weet dat er zo veel mensen gekwetst worden?

“Dit is natuurlijk wel wat er in mij omgaat. Ik vind dat ik dat moet durven opschrijven.”

Verklaar dan waarom het in je omgaat. Heeft het iets te maken met jouw Marokkaanse identiteit?

“In het stuk probeer ik dus antwoorden te vinden op de vraag waarom dat met Nouri zo hard binnenkomt bij mij en waarom dat niet met de MH17-ramp was gebeurd.”

Welke conclusie heb je dan getrokken?

“Ik kom er niet helemaal uit, maar ik denk misschien dat ik me heel erg vooral kan, ehmm…”

Kan verplaatsen in die moeder?

“Ja, maar ik weet het niet zeker.”

Maar in het vliegtuig zaten ook allemaal kinderen.

“Nogmaals: ik heb er niet echt een antwoord op gevonden. Ik weet ook niet hoe het werkt. Waarom het een je hard grijpt en het ander niet zo. Hetzelfde geldt ook voor waarom de ene aanslag je wel iets doet en de ander niet.”

Het gaat niet alleen om de nabestaanden, maar ook om ons. Het gaat om een heel land.

“Oké.”

Had je dat niet door toen je het schreef?

“Nogmaals: dit is iets wat mij dwarszat, wat bij mij vragen opriep. Dat wilde ik gewoon zo eerlijk mogelijk opschrijven in de hoop dat mensen met een verklaring kwamen.”

Olaf Koens, die als verslaggever van RTL Nieuws aanwezig was op de rampplek, begreep niets van Ajarai: “Ik moet me heel erg inhouden. Je weet niet wat je hiermee aanricht bij heel veel mensen. Ik ben nog gewoon een journalist. Ik was erbij, heb alle ellende gezien. Je mag denken en opschrijven wat je wil, maar ik snap niet dat je zelf denkt dat het door de beugel kan. Het is smakeloos en het doet zo veel pijn. Ik ben er in de afgelopen drie jaar achtergekomen hoeveel pijn het doet in Nederland. Ik heb mensen leren kennen die daar familie zijn kwijtgeraakt en ik kon een heel klein beetje van hun verdriet voelen. Als je dat zo wegschrijft… Ik vind dat niet kunnen.”

Ajarai: “Maar dat is toch juist mijn punt: waarom voel jij dat wel en waarom voel ik dat niet?”

Koens: “Omdat je je niet hebt ingelezen en niet hebt ingeleefd. Je hebt niet de tijd genomen om daarover na te denken.”

Daarna richtte Koens zich tot Beau. “Het ergste vind ik nog dat het zo veel aandacht krijgt. Een slechte column en het krijgt zo veel aandacht. Je geeft het veel te veel aandacht.”

Beau: “Dat is dan nu genotuleerd, zou Matthijs van Nieuwkerk zeggen.”

Daarna mocht Peter R. de Vries zijn zegje doen.

De Vries: Hoe heeft het Algemeen Dagblad hierop gereageerd? Hebben ze hierover vooraf of achteraf contact met je gehad?

“Nee, zij laten mij natuurlijk vrij in wat ik schrijf.”

Ze hebben niet vooraf even gebeld of je zeker weet dat je dit wil?

“Nee, als ik dat had gewild, dan is daar wel de mogelijkheid toe, maar…”

En hoe hebben ze gereageerd op de commotie?

“Achteraf kreeg ik te horen dat zij door een nabestaande of een paar nabestaanden zijn gebeld dat ze dat heel erg vinden.”

Hoe reageren ze erop? Zeggen ze dan: ‘Sterke column’?

“Nee, ik heb niets gehoord. Ja, het is ook vakantie, hè. Iedereen is op vakantie. De hoofdredacteur is op vakantie. Zij zijn niet in een positie om een mening over mij te hebben. En dan als ze een mening hebben? Het komt erin.”

Wat ik uit je column lees is dat je je zo met Nouri identificeert omdat je er een gezicht bij hebt en dat je bij die vliegramp met 298 slachtoffers geen gezicht ziet. Dan denk ik: waar ben je al die tijd geweest? Je werkt voor een krant die indringende portretten van de slachtoffers hebt gemaakt. Iedereen kent ook wel iemand uit zijn woonplaats of omgeving die slachtoffer is geworden. Hoe komt het in hemelsnaam dat je daar geen gevoel bij hebt?

“Die portretten heb ik gelezen, maar nogmaals: waarom komt het niet zo hard binnen als bij Nouri? We hebben daar geen antwoord op.”

Verontrust het je? Ik zou het namelijk wel erg vinden als ik heel achteloos zou doen over een bomaanslag in Baghdad of Istanbul, waar honderden mensen om het leven komen.

“Maar we doen het wel.”

Dat doen we helemaal niet.

Koens besloot het gesprek: “De essentie is volgens mij heel simpel. Mijn ouders hebben mij ooit geleerd: als je ergens geen verstand van hebt, dan moet je er je mond over houden. Als deze vreselijke misdaad je niet raakt, dan heb je je niet ingelezen en dan moet je je daar stil over houden.”

Ajarai: “Ik blijf wel met die vragen zitten en ik vind dat ik die vragen mag stellen in die column.”

De beelden zijn te zien op de website van RTL.

Lees ook:
AD-moslima treurt wel om Nouri, niet om MH17 (gisteren)
AD distantieert zich van bizarre MH17-column (gisteren)
AD-moslima zegt sorry voor belachelijke MH17-column (gisteren)

Foto: RTL